Teksty, które budzą w nas skrajne emocje

ma_dziow

Może wyjaśnię o co chodzi

Mam na myśli opowiadania dobre warsztatowo, ze świetnym pomysłem i irytujące. Nie mówię o badziewiach, któych nie da się czytać, ale o czymś, co jest dobre. I mamy mieszane uczucia, bo z jednej strony wszystko fajnie, ale z drugiej strony trafia nas ciężki szlag. W tekście jest coś, co nas drażni do kosmicznej potęgi i, mimo że potrafimy nazwać, co to jest i CO nas tam denerwuje, wciąż wracamy do czytanego tekstu.
Przyciąga nas jak magnes, bo chcemy wiedzieć, co jest dalej. A po przeczytaniu następnego kawałka nóż nam się w kieszeni otwiera, rzucamy komputerem, wyżywamy się na otoczeniu i czytamy dalej.

Mówię tu opowiadaniach czytanych w necie, bo najłatwiej do nich trafić. Ale nie pogardzę też tytułami do oyginalnych wydawniczych dzieł.

- Saving Connor - linka już podawałam gdzieś na forum. Typowy przykład tego, jak Ma_dziow przegryza się przez ściany podczas czytania.
Pranie mózgu Harry'emu i krzywda wyrządzana Connorowi świadomie - budzi we mnie mordercze instynkty. Dumbledore'a tu nienawidzę całym sercem - a jednocześnie kocham jego kreację. Bo takiego manipulatora i drania (a przy tym kanonicznego) nie stworzyła nawet Rowling. W początkowych tomach Severus jest wykreowany genialnie. Potem niestety mu to przechodzi, ale i tak go lubię.

- Special Forces by Marquesate - linka nie podam, bo dzieci nie należy gorszyć. Wystarczy, że ja zostałam sprowadzona przez Vil na złą drogę. Wink

Zła droga charakteryzowała się jeszcze opowiadaniem o greckim niewolniku, które postawiło mój mózg totalnie w poprzek, ale ja nie o tym (Nigdy jej tego nie wybaczę...).

Special Forces ma w sobie wszystko, co uwielbia Ma_dziow. ŻOŁNIERZY!!! Misje Pokojowe! Pustynię! Elementy, które trzymają mnie przy tym opowiadaniu, mimo że autorowi nie za bardzo wychodzą rozdziały "poza wojenne". Jeśli się nie strzelają, nie mordują, nie szpiegują, nie piorą po pyskach i malowniczo zalewają się krwią - wtedy się pieprzą. A nie da sie czytać sześciu rozdziałów pod rząd wciąż o tym samym. Irytuje mnie ten tekst, ale za każdym razym, gdy mam go porzucić, pojawia się zwrot akcji. Bohaterowie wyłażą z łóżka (wreszcie!) i lecą prać wrogów. W ostatnim rozdziale w Kosowie jest masakra cywilów, a żołnierze ONZ siedzą paląc papieroska i pisząc raport o tym, że "bezpieczeństwo w rejonie działania sił ONZ stoi pod znakiem zapytania".
Głównego bohatera nosi przy takim nastawieniu sił międzynarodowych. Madzię też nosi, ale czyta.
Ponadto dużo jest naciąganych fabularnie kawałków. No ale ŻOŁNIERZE!

Czy Wy znacie teksty, które Was irytują, a mimo je czytacie?

Pokrzywa

Ja mam tylko jeden tekst, który tak na mnie działa, ale jest to tekst krótki. Ale i tak potrzebowałam trzech podejść, by go przebrnąć, mimo rozpaczliwej chęci czytania.
Być Malfoyem - kreacja Lucjusza Malfoya była tam tak wspaniała, tak genialnie był opisany, że aż miałam ochotę wskoczyć w komputer, porwać Malfoya i sprowadzić go do swojego pokoju. Ale fabuła, a raczej naciągane scenki, które sprawiły, że trzy razy wymiękałam i później dręczyło mnie pragnienie czytania, doprowadzały mnie do cholerci jasnej, pożerania monitora i głębokiego zgorszenia, ale musiałam czytać dalej, bo aż do końca uzależniłam się totalnie od Lucjusza M., a sam ten tekst sprawił, iż jest to moja ulubiona postać potterowska.
Linku lepiej podawać nie będę, bo to zgorszenie sieje, jak połowa tekstów na yaoi.pl.

EDIT z dużo później: [link widoczny dla zalogowanych]. Zdechłam ze śmiechu.