Co czytacie?

Sarna

No właśnie. Co lubicie czytać? Co jesteście gotowi polecić?

Uwielbiam Tolkiena, to jest mój numero uno. WP, Hobbit, Silmarillion i reszta... Mrau...
Ogólnie lubię fantastykę: Pratchetta, "Diunę" Herberta, Orsona Scotta Carda, Le Guin, Sapkowskiego, Paoliniego, Gartha Nixa, Dianę Wynne Jones... Dużo by wymieniać.

May, Montgomery, Fannie Flagg, Lian Hearn, Dumas, Stephen King, Harper Lee, Dickens, Camilleri, Agatha Christie, Goethe, Kochanowski, Allende, Szekspir...

Moje gusta czytelnicze opierają się głównie na zasadzie: idę, szukam książki w bibliotece, a w podczas poszukiwań znajduję pięć innych pozycji, nierzadko o intrygującym tytule, fajnej okładce etc. I tak poznaję literaturę wszelaką Wink

A jak tam Wasze przygody z książkami?

Pozdrawiam,
Sarna, zwana Wredną.

Kaliope

Ojej, jaki fajny temat.

W młodości zaczytywałam się Karolem Mayem i jego Winnetou. Potem jednak zbrzydły mi kreacje bohaterów bez skazy i miłość do Maya zdechła.
Od dość dawna mam taki dziwne hobby, że wielbię bohaterów z czarnym charakterem.
Dlatego pokochałam całym sercem Siedmioksiąg Rowling przez postacie Voldemorta, Bellatriks Lestrange i Severusa Snape'a(siódmotomowego jednak wysyłam w kosmos).
W "Ogniem i mieczem" całym sercem wspierałam Jurka Bohuna. Był dużo ciekawszą postacią niż ten nudny, bezpłciowy Skrzetuski. Dlaczego wszystkie Heleny muszą być takie głupie?!

Ogólnie lubię fantastykę, a szczególnie Ewę Białołęcką(ps. Toroj)Cykl jej książek Kroniki Drugie go Kręgu powaliły mnie na kolana.

Polubiłam też "Belgariadę" Edidngsa. Warto ją przeczytać dla kreacji drugoplanowych bohaterów. Szczególnie pokochałm tam pewnego złodzieja(nie pamiętam jak mu było na imię) oraz Królową Węży. Główny bohater - Belgarion swoją ofermowatoscią wkurzał mnie i zniechęcał do siebie tak samo jak Harry Potter.

Lubię czytać też cykl Shannary Terry'ego Brooksa.

Dużo ludzi lubuje się w Terrym Pretchetie - ja nie dałam rady tego przeczytać. Dla mnie to było nudne jak flaki z olejem.
(ma_dziow ja nie jestem idiotką i rozumiem co czytam. Naprawdę ten humor mnie nie bawi)

Co moge polecić? Na pewno "Pachnidło" Książka była genialna.
Polecam też "Życie Pi"
W obu przypadkach autorów nie pamiętam, ale nie pożałujecie.

Jeśli chodzi o Paoliniego... Na Merlina, jakie to było nudneeee!
Ogłaszano to książkę jako głównego rywala cyklu J.K. Rowling, a ja musialam się wręcz zmuszać do jej przeczytania.

Chętnie też czytam Joannę Chmielewską.

No dobrze, to może ktoś następny się poprodukuje?

ma_dziow

Akurat ze zdaniem, czy Pratchett jest nudny, mogłabym polemizować. Ale nie będę nikogo nakłaniała do swojej wizji rzeczywistości.

Chciałam tylko powiedziec, ze pan P. stoi wysoko, wysoko i nie spada. To dzięki niemu zaczęłam choć trochę tolerować przedmioty ścisłe. A świat oczami pana P. jest piękny.

Szkoda, że polska fantastyka nie dorasta mu do pięt. Przez jakiś czas czytałam Pilipiuka. Fajne, z pomysłem i pazurem, ale to jeszcze nie to. Trochę za bardzo prymitywne. A przynajmniej dowcip czasem stoi na zbyt niskim poziomie.

Waham się co pana Sapkowskiego. Niby fajnie, niby ciekawie, ale mnie od wiedźmina odrzuca. Lubię kreację bohaterów ale nadmiar depresji w tych opowiadaniach mnie przytłacza. Za to trylogia czeska pana S. była niezrównana.

Lubię "Przygody dobrego wojaka Szwejka" - ale o nich już pisałam w innym temacie. W każdym razie, jest to pozycja obowiązkowa. Szwejk wymiata i spycha z piedestału nawet Franka Dolasa. Franek w porównaniu ze Szwejkiem był nudny jak flaki z olejem.

Polecam "Lot nad kukułczym gniazdem" Kesleya - lekko depresyjne, ale co tam. Niezwykle piękna historia o pacjentach szpitala psychiatrycznego i chłopaku, który wśród wariatów próbował zachować normalność. Nie udało się.

Polecam także "rok 1984" Orwella- futurystyczna wizja naszej rzeczywistości z Wielkim Bratem nad głową. Nie ma gdzie uciec, a bohaterzy nie znają nawet słowa "wolność". Totalna inwigilacja i cenzura.
Jeśli już jesteśmy przy panu. O., to warto także sięgnąć po jego "Folwark Zwierzęcy"

Polecam książki Whartona (szczególnie "Ptasiek" i "Opowieść o Frankym Furbo") - bo są niezwykłe i dojrzałe.

Polecam "Wojnę fasolową" - autora nie pamiętam (literatura amerykańska). Ale wyłam ze śmiechu i nie mogłam się uspokoić.

Świetną książką była "Udręka i ekstaza" Irvinga Stone'a. Na pół powieść na pół biografia Michała Anioła. Autor wprowadza nas w świat XVI - wiecznej Florencji, każe przypatrywać się freskom Leonarda, zawiści Rafaela, wraz z nim dotykamy śnieżnobiałych marmurów z Carrary i jesteśmy świadkami rządów Borgiów. I w tym wszystkim nasz Michał Anioł ze swoim cudownym Dawidem i freskami w Kaplicy Sykstyńskiej. Zaglądamy mu przez ramię, gdy rzeźbi swoją Pietę.
To TRZEBA przeczytać.

Lubię Marqueza i jego "Sto lat samotności" - niezwykle poruszające.

Króciutka powiastka "Oskar i pani Róża" sprawiła, że płakałam.

Minea

Terakowską lubię kocham i wielbię. 'W krainie kota', 'Córka Czarownic', 'Samotność bogów'... No powiedzcie mi, dlaczego nikt jej nie wymienił, co? *srogie spojrzenie*

Twain, Montgomery, Makuszyński to kanon dziecięcej literatury i miło czasem wrócić do nich i poczytać ich twórczość. Jeśli już jestem przy literaturze dla młodszych to 'Mała Księżniczka' wycisnęła ze mnie wodospad łez. Wzruszające, a nie zahaczające o patos.

Dla poprawienia humoru czytam Snicketa i jego 'Serię Niefortunnych Zdarzeń'. Tę sagę uwielbiam, choć tematyka jest smutna, a autor cały czas stwierdza, że 'jeśli jeszcze nie popełniliście największego błędu w swoim życiu, to przeczytanie tej powieści będzie największym, zawsze macie jednak czas na odłożenie tej książki'. Do tego świetne porównania, dialogi, wartka akcja i kreowanie postaci. Polecam, ale ostrzegam, że na książkę trzeba spojrzeć z dystansem i humorem, nie na serio i poważnie. Uwaga, wciąga!

Na koniec, saga którą wielbię ponad siedmioksiąg Rowling, a mianowicie 'Jeżycjada'. Lubię do tego wracać, i choć wydawałoby się, że to nie moje czasy a komuny nie mam szans pamiętać, bom urodzona dobrych palę lat po jej zniesieniu, to klimat udziela się czytelnikowi, a bohaterów się kocha miłością tak bezinteresowną jaką tylko czytelnik może komuś dać.

Pozdrawiam, Minea.

beatlesfanka

Tak, tak, tak, tak! *ściska Mineę* Jeżycjada... Kocham tą sagę, jest miliard razy lepsza niż jakiś tam Potter...

Lubię Sienkiewicza i jego Trylogię, mam zamiar któregoś dnia przeczytać jeszcze Quo Vadis, Sachem i Szkice węglem. Słyszałam, że obłędne... Zresztą Trylogię polecam wytrwałym, którzy nie mają w zwyczaju odkładać książki po 10 stronach jeśli im się nie spodoba. Na przykład Potop zaczyna się rozkręcać około 100 strony, pierwsze 20 przeczytałam w... godzinę. Na początku archaiczny język strasznie odstrasza, ale po jakimś czasie robi się zupełnie naturalny. Podczas czytania Trylogii zdarzało mi się napisać do koleżanki na gg - ,,Powiedzże mi..." Razz

Za Snicketem i jego sagą nie przepadam. Pierwsze trzy tomy były obłędne, czwarty fajny, a potem... całkowicie straciłam chęć do czytania, jednak przełamałam się i przeczytałam jeszcze parę części. Z tych późniejszych jedynie Winda Widmo jest warta uwagi. 10 część (nie pamiętam tytułu) to jedna wielka chała, a za następne w ogóle się nie brałam.

No, na razie to tyle, jak mi się coś przypomni to dopiszę Razz

patkazoom262

Czytam obecnie "Tomka" Alfreda Szklarskiego, a konkretnie czwartą część, czyli "Tomek na tropie Yeti" I co? Fajna fabuła, coś się dzieje, a nie że wszystko jest nudne, same opisy, bez akcji. Najfajniejsza postać - bosman Nowicki. Ma swój sposób mówienia, trudno go pomylić z kimś innym.

Ale jeśli chodzi ogólnie o dialogi, to są kiepskie. Cholernie sztuczne, no! Czytając pierwszą część ("Tomek w krainie kangurów") miałam ochotę wyżyć się na książce w sposób, który by doprowadził do śmierci każdą bibliotekarkę. Potem jakoś sie do nich przyzwyczaiłam, ale nadal... Ech, lepiej nie mówić.

Mimo to polecam przygody Tomka. Można sie z nich dużo dowiedzieć o świecie i historii.

kate-rama

Ja mało czytam, szczerze powiedziawszy. Przeważnie romanse, i to z niższej półki. Kto mnie zna ten wie (są tacy? Smile

)

Ostatnio wpadła mi w rękę fajna książka (przy moim braku oczytania każda jest fajna) i choć początkowo patrzyłam na nią jak pies na jeża, szybko się zaprzyjaźniłyśmy. To "Nocny patrol" Siergieja Łukjanienki. Myślę sobie, jakąż to fantastykę piszą nasi wspaniali sąsiedzi? Po przeczytaniu wyszło mi, że jednak lepszą od naszej.

Z pozycji wymienionych wyżej - większość czytałam, większość bez zachwytów. Zachwyty bywały przy czytaniu i ulatniały się wraz z moim starzeniem się.

Pokrzywa