[P] *** [Nic już nie powie]

Pokrzywa

Pochodzi z fanfika, który poprawiam wciąż i wciąż, bo z czasem prosty pomysł się skomplikował i stał mniej żałosny. Wiersz napisany na potrzeby trójki bohaterów, z uwzględnieniem siódmego tomu HP.
Nad interpunkcją w tym (po)tworze pracuję wciąż.
Pierwsza zwrotka - Severus o Lily.
Druga zwrotka - moja bohaterka o Syriuszu, jako że była w nim zakochana.
Trzecia zwrotka - rzeczona bohaterka do Severusa.
Przepoetyzowanie, przesada, kwiecistosć jest zamierzona, jako że odnosi się do stworzonego przeze mnie nurtu w poezji czarodziejskiej, który to nurt jeszcze nie ma swojej nazwy. Chodzi mi o to, żeby możliwie było to najbardziej wiarygodne, więc prosiłabym o spojrzenie na ten wierszyk raczej jak na wiersze epoki romantyzmu albo modernizmu i tak też ich ocenienie.
_____________________________

Nic już nie powie. Ani słowa.
Śmiercią na zawsze uciszona,
Pocałunkiem bladym jak ślepa źrenica.
Kasztan jej włosów stracił połysk i kształt
Blaskiem zielonym uciekł... jakby się bał.

Nic już nie powie. Ani słowa.
Za kurtyną znikł jak łza wysuszona,
Jak otarty z życia ciepłą ręką walki.
Czerń włosów jego głębokim cieniem
Oczu szarość przykrywa skinieniem.

Nic już nie powiesz. Ani słowa.
Zieleń jej oczu i śmiertelna droga,
Cierpienia koniec nadszedł dla ciebie.
Wężem wyssane życie, jak różdżką myśl.
Obyś z nią teraz dzielił zielono-kasztanowe sny.

kate-rama

Pomimo wielu przeczytanych objaśnień i wyjaśnień, nadal nie rozumiem, czym się kierują twórcy fanfików. Pozwól więc, że najpierw popatrzę na wiersz jako na wiersz:

Z rzeczy pozytywnych - wyszło dość sympatycznie, widać, że Autorka już niejedno w życiu napisała (czuję, że się powtarzam). Całość można zjeść bez odruchów wymiotnych, jak to czasami bywa przy tekstach, o których nawet twórca pisze, że są przepoetyzowane, przesadzone itd. Ładnie pobrzmiewa występująca trzy razy linijka