XXI wiek - cykl miniaturek (3/?)

Minea

Na razie pierwsza miniaturka, która początkuje moją pierwszą w życiu serię, bo nigdy się na taki krok nie odważyłam. Pracowałam na nią bardzo długo, mam nadzieję, że będą efekty.

Cykl dedykuję moim trzem wspaniałym siostrom.

Tej pierwszej za to, że kocha mnie mimo wszystko.
Drugiej za Temidę (nie myśl, że zapomniałam!), dobre rady, za ogromne pokłady CIS-u i za szczerość.
Trzeciej za całokształt.

_________________________________

1. Postęp

wiatr nuci piosenkę
skradzioną
z otwartego okna

cywilizacja?

2. Pieniądze

kiedy gonię swój cień
mam nadzieję
wycenić go wysoko
ucieka między palcami

z duszą poszło łatwiej

Kaliope

Na początek - przepraszam, że dopiero teraz ale najpierw musiałam zostać panią magister, oblać to a potem odpocząć.

Podoba mi się ten cykl o cywilizacji. Głosi smutną prawdę dzisiejszych czasów.
1 tekst : pokazanie wielkiego skupiska ludzi w blokach. Nie ma ciszy, szumiących drzew, ćwierkających ptaszków - tylko puszczona przez kogoś głosna muzyka, której inni mieszkańcy zmuszeni są słuchać.
Niestety to maleństwo mnie nie porwałow jakiś szczególny sposób, przeczytałam, wzruszyłam ramionami i zapomniałam.

Natomiast ołtarzyki buduję drugiemu tekstowi. Podobało mi się wytknięcie,że w dzisiejszych czasach jest kult pieniądza. Aby go zdobyć, posuniemy się do wszystkiego. Zapominamy o wartościach duchowych, kościele i Bogu.
Ten tekścik walnął mnie obuchem w głowę - więcej takich!

Ps: dziękuję(domyśl się za co)

Minea

3. 21.12.2012

mam szczęście niesamowite
do urodzenia się tu i teraz
za kilka chwil byłoby za późno
na zapoznanie się z kodeksem karnym
życia

1956 rok

Pokrzywa

Ugh, miniaturki poetyckie to coś, czego ani oceniać, ani czytać nie umiem. Niemniej jednak postaram się je dobrze i należycie przemyśleć.
Pierwsza, jak już mówiła Kaliope, jest raczej zwyczajna. Sympatyczna, ale nie ma w niej nic szczególnego do zapamiętania. Oczywiście sama nie wpadłabym nigdy na to, jakby to można rozumieć, ale tu znów Kaliope mnie wyręczyła. Jejku.
Natomiast druga miniaturka jest dużo lepsza. Brakuje mi wprawdzie rymów, ale wymowa wiersza bardzo mi się podoba. Lubię takowe. Przypominają mi kilka piosenek z musicalu Metro, który sobie bardzo cenię. Tej miniaturce jednak też brakuje trochę tego czegoś. Może melodii? Może. Nie bardzo wiem, ale jeśli o mnie chodzi, jeśli coś ma rytm i melodię, składam temu pokłony, czymkolwiek by nie było.
Trzecie jest chyba dla mnie za trudne. Ale być może potrzebuję trochę wprawy, bo z reguły rozumienie wierszy poprawia mi się wraz z czytaniem kolejnych prac autora. Nie kumam tego, niemniej jednak i w tym mi brakuje trochę rytmu, melodii, rymów... albo z drugiej strony całkowitej rozsypanki, przenoszenia do następnej linijki i urywanych myśli.
Może kwestia tego, że te miniaturki nie są w żadną stronę - ani nie dążą do melodii ani do pełnej rozsypanki. Myślę, że łatwiej byłoby je zapamiętać, gdyby przechylały się w którąś stronę.